રાજનીતિમાં બેઆબરું તો થવું પડે, અપમાન તો સહન કરવા પડે

રાજનીતિ એક એવું ક્ષેત્ર છે જ્યાં સત્તા, પ્રભાવ અને જનસેવાની સાથે ટીકા, વિવાદ અને અપમાન પણ અનિવાર્ય રીતે જોડાયેલાં હોય છે. “રાજનીતિમાં બેઆબરૂ તો થવું પડે, અપમાન તો સહન કરવા પડે” એ વાત રાજકીય જીવનની કઠોર વાસ્તવિકતાને દર્શાવે છે.

રાજનીતિમાં જાહેર જીવનનો ભાગ હોવાથી નેતાઓ હંમેશાં લોકોની નજરમાં હોય છે. તેમના દરેક નિર્ણય, વાણી અને વર્તનનું વિશ્લેષણ થાય છે. આ પ્રક્રિયામાં ઘણીવાર ટીકા અને આક્ષેપોનો સામનો કરવો પડે છે જે ક્યારેક અંગત અપમાનનું સ્વરૂપ લઈ લે છે. આવા સંજોગોમાં રાજનેતાની ધીરજ અને સંયમની કસોટી થાય છે. જે નેતાઓ આવી પરિસ્થિતિને શાંતિથી સંભાળે છે તેઓ લાંબા ગાળે સફળતા મેળવે છે.

રાજનીતિમાં અપમાનીત થવું અને બેઆબરૂ થવું ઘણીવાર વિરોધીઓની રણનીતિનો ભાગ હોય છે. આ પ્રક્રિયામાં પ્રતિષ્ઠાને નુકસાન પહોંચાડવાનો પ્રયાસ થાય છે. આવા પ્રયાસો હંમેશાં સફળ થાય એ જરૂરી નથી. ઈતિહાસમાં ઘણા નેતાઓએ જેમ કે મહાત્મા ગાંધી કે નેલ્સન મંડેલા અપમાનોનો સામનો કર્યો પરંતુ તેમની દ્રઢતાએ તેમને મહાન બનાવ્યા.

અપમાન સહન કરવું એ નબળાઈ નથી પરંતુ વ્યક્તિત્વની શક્તિની પરખ છે. રાજનીતિમાં સફળ નેતા એ છે જે બેઆબરૂ થવાની પ્રક્રિયાને વ્યક્તિગત ન લઈ પોતાના ધ્યેય પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે. આમ સમજીએ તો રાજનીતિમાં અપમાનીત થવું અને બેઆબરૂ થવું એ પડકારો છે જેને સ્વીકારીને રાજનેતા પોતાની ક્ષમતા અને નૈતિકતા સાબિત કરે છે.

(લેખક એક પ્રતિષ્ઠિત ઉદ્યોગપતિ અને સમાજસેવક છે. લેખમાં વ્યક્ત કરેલા વિચારો તેમના અંગત વિચારો છે.)